Łukaszenka wygrał siódmą kadencję zdobywając 87,6 proc. głosów.

W minioną niedzielę odbyło się kolejne „głosowanie” na Białorusi, w którym Aleksander Łukaszenka, rządzący krajem od 31 lat, kandydował na siódmą kadencję. Cały proces wyborczy został nazwany przez opozycję „bez-wyborami”, ponieważ nie było w nim realnych oponentów ani szans na demokratyczny proces. Liderka opozycji Swiatłana Cichanouska oświadczyła jednoznacznie, że ani Białorusini, ani społeczność międzynarodowa nie uzna wyników niedzielnych „wyborów”. Parlament Europejski również wezwał do nieuznawania Łukaszenki jako prezydenta po „wyborach”, które uznał za „fikcyjne”.

Poprzednie „wybory” w 2020 roku były okazją do masowych protestów przeciwko reżimowi Łukaszenki. Lider ten, nie doceniając skali niezadowolenia społecznego, dopuścił do udziału w nich Swiatłanę Cichanouską, którą próbował ośmieszyć za pomocą propagandy. Pomimo tego, według niezależnych podliczeń i opozycji, to właśnie Cichanouska zwyciężyła w wyborach, a ogłoszenie Łukaszenki zwycięzcą z wynikiem 81% spowodowało masowe protesty.

Brutalne tłumienie protestów i fale represji politycznych, które były bezprecedensowe nawet dla Białorusi, doprowadziły do uwięzienia tysięcy ludzi oraz zniszczenia lub emigracji opozycji politycznej, mediów, organizacji i aktywistów społecznych. Po pięciu latach od tamtych wydarzeń, represje wciąż trwają, a w więzieniach przebywa obecnie ponad 1200 osób z powodu ich zaangażowania politycznego.

Kraje zachodnie odmówiły uznania wyników wyborów, co skutkowało tym, że Łukaszenka nie jest uznawany za prawowitego przywódcę Białorusi. Pomimo kontynuowania kontaktów z opozycją na emigracji, wpływ zachodu na sytuację w kraju pozostaje niewielki.

Niniejsze wydarzenia pokazują, jak ważne jest zachowanie demokracji i przestrzeganie praw człowieka na Białorusi, gdzie obywatele walczą o swoje prawa w obliczu represji i łamania praw człowieka przez reżim Łukaszenki.
Zdjęcie główne artykułu pochodzi ze strony tvp.info.