Nieszczepione dziecko w ciężkim stanie po przywiezieniu choroby z Afryki.
Błonica to groźna i zaraźliwa choroba wywołana przez bakterie Clostridium. Najczęstsza postać błonicy to błonica gardła, jednak może ona także dotyczyć krtani, nosa, a nawet skóry. Objawy błonicy obejmują gorączkę, ból gardła, trudności w połykaniu, powiększone węzły chłonne oraz charakterystyczne zmiany na migdałkach i błonie śluzowej gardła.
Najbardziej niebezpieczną postacią błonicy jest błonica krtani, która może prowadzić do duszności i uduszenia. Leczenie błonicy obejmuje podanie antytoksyny błoniczej oraz antybiotyków, takich jak erytromycyna czy penicylina. Ważne jest szybkie rozpoznanie choroby i natychmiastowe podjęcie leczenia, aby zmniejszyć ryzyko powikłań.
W Polsce obowiązkowe szczepienia przeciw błonicy są skutecznym sposobem zapobiegania chorobie. Niemniej jednak, osoby podróżujące do krajów o wysokim ryzyku wystąpienia błonicy powinny rozważyć uzupełnienie szczepień przed wyjazdem. Szczepienia przeciwko błonicy są szczególnie istotne u dzieci i młodzieży, jednak także dorośli powinni regularnie sprawdzać swoją odporność i uzupełniać szczepienia w razie potrzeby.
Epidemiologia błonicy wykazuje tendencję spadkową w krajach europejskich, jednak wciąż pozostaje istotnym problemem zdrowotnym w Afryce i Azji. Dlatego też kontrola zakażeń i edukacja na temat profilaktyki błonicy są kluczowe dla zapobiegania rozprzestrzenianiu się choroby.
Wnioski z ostatnich lat wskazują na znaczący spadek liczby zachorowań na błonicę w Polsce, co jest zasługą skuteczności obowiązkowych szczepień. Jednakże w dalszym ciągu istnieje potrzeba monitorowania sytuacji epidemiologicznej oraz podejmowania działań prewencyjnych, aby całkowicie wyeliminować zagrożenie związanego z tą groźną chorobą. Dlatego też należy kontynuować wysiłki w zakresie szczepień i edukacji społecznej, aby zapewnić bezpieczeństwo zdrowotne populacji.
Zdjęcie główne artykułu pochodzi ze strony tvp.info.
