Powrót opłaty OZE na rachunkach za energię – co to oznacza dla konsumentów?
Opłata OZE, czyli opłata na rzecz wsparcia odnawialnych źródeł energii, jest jednym z elementów na rachunku za energię elektryczną, wprowadzonym na mocy ustawy o OZE od lipca 2016 r. Jest to rodzaj podatku nakładanego na odbiorców energii elektrycznej, którego celem jest finansowanie ujemnego salda wytwórców energii ze źródeł odnawialnych. Wytwórcy energii OZE, którzy otrzymują wsparcie, mają zagwarantowaną ustaloną cenę za sprzedaną energię elektryczną, nawet w przypadku, gdy ceny na rynku są niższe.
Opłata OZE służy również do wspierania produkcji energii w morskich farmach wiatrowych oraz produkcji biometanu z odnawialnych źródeł energii wprowadzanego do sieci gazowej. Ponadto, środki zebrane z tej opłaty będą przeznaczone na finansowanie planowanych systemów wsparcia dla istniejących instalacji OZE.
Historia stawek opłaty OZE jest zróżnicowana – w 2016 r. wynosiła 2,51 zł za MWh, a w 2017 r. wzrosła do 3,70 zł za MWh. Następnie przez trzy lata opłata była zerowa, by w 2021 r. ponownie zostać wprowadzona na poziomie 2,20 zł za MWh, a w 2022 r. obniżono ją do 0,90 zł za MWh. Regulator na lata 2023 i 2024 ustalił ją na poziomie 0 złotych.
Wraz z rosnącym znaczeniem energetyki odnawialnej, opłata OZE staje się coraz istotniejszym elementem systemu wsparcia dla producentów zielonej energii. Pomimo debat na temat jej wysokości i skutków dla konsumentów, opłata pozostaje kluczowym narzędziem finansowania i rozwoju energii ze źródeł odnawialnych.
Zdjęcie główne artykułu pochodzi ze strony tvp.info.
